Właśnie jesteśmy świadkami końca ery telefonu. W momencie gdy już każdy ma swój własny telefon ten telefon przestaje być telefonem. Zresztą cały system komunikowania wchodzi w nową erę której końca nie znamy. Zmieniają się także obyczaje.

Czytałam ostatnio, że 50% holenderskich dzieci nie odczuwa  przyjemności w czytaniu książek. Ta liczba wydaje mi się i tak bardzo ostrożnym szacunkiem.

Przynajmniej tak twierdzą często cudzoziemcy z Zachodu poznający Polskę lepiej. Tak szczere i otwarte wypowiedzi cudzoziemskich gości rzadko docierają do naszych uszu jako, że nie wypada tego mówić gospodarzom. 

Sto lat temu radio zaczęło zajmować poczesne miejsce w domach. Cudem było, że z takiej drewnianej szafy wydobywał się trzeszczący głos i muzyka. Od tego czasu jakość dźwięku tylko się poprawiała. Ale tylko do czasu kiedy wynaleziono magiczne słowo "bezprzewodowe".

W roku 2009 pisałem o końcu ery lustrzanki akurat w momencie kiedy ceny cyfrowych lustrzanek na tyle spadły, że stały się osiągalne dla wszystkich. Wciąż pokutuje przekonanie, że lustrzanką zrobię lepsze zdjęcia i do tego wyglądam bardziej serio z uwieszonym na szyi aparatem na szerokim pasie Nikon/Canon.

Większość facetów uwielbia rozpływać się w detalach; aberracje chromatyczne, winietowanie, szumy, ogniskowe... gubiąc po drodze sens. A celem są takie zdjęcia którymi będziesz się mógł(a) pochwalić znajomym na Facebooku lub ekranie laptopa.

W roku 2008 aż  12.491 telefonów w Holandii było na podsłuchu służb wywiadowczych AIVD i ministerstwa sprawiedliwości. W roku 2011 już aż 22 tysiące!

Lato 2012 roku w Polsce.

W skrócie nieco faktów i ciekawostek o Holandii.

Coraz więcej Polaków osiedla się na stałe w Holandii (2011). Rodzą się polskie dzieci w obcym świecie. Ale odwróćmy sytuację. Czy którykolwiek z emigracyjnych rodziców zastanowił się kiedyś jak wyglądałoby jego własne dzieciństwo gdyby jego rodzicami byli np. Wietnamczycy mieszkającymi na Osiedlu Przyjaźni w Ich mieście?

Holender rządzi się trzema prawami zaprzeczania, jest wybornym oportunistą i jak mówił Pim Fortuyn "wszyscy zreformowani zawsze kłamią". Te cechy charakteru wyśmienicie pomagają temu narodowi w osiągnięciu tak wysokiej pozycji w świecie.

Kto już jakiś czas mieszka w Holandii ten już to wie. Idealnym lekarstwem na wszelkie bolączki jest paracetamol. A antybiotyki? To polski mit ciągle żywy.

Czy politycy kłamią, czy wierzą w to co mówią - nie jest ważne. Polityka jest sposobem dbania o własne lub grupowe interesy. Gdzie leży granica podziału między polityką, etyką i interesem społecznym? Na to pytanie zdania są podzielone.

Pod cieniutkim płaszczykiem cywilizacji drzemie w nas barbarzyńca. Płaszczyk ten zresztą chętnie zdejmujemy gdy nikt nas nie widzi.

W roku 2011 osiedliła się w Holandii rekordowa liczba Polaków. Nigdy w historii, poza rokiem 1975 gdy to Surinamczycy masowo opuszczali swój kraj osiedlając się w Holandii nie było tak dużego napływu cudzoziemców do Holandii. Nigdy też w ciągu tak krótkiego okresu kilku lat nie zamieszkało w Holandii tak dużo cudzoziemców z jednego kraju.

Widmo całkowitego rozpadu śiwatowego porządku jest dla jednych abstrakcja a dla innych pewnikiem. Jako, że przyszłości nie znamy to na wrazie czego poniższe porady gdyby przyszedł dzień w którym bankomaty przestaną działąć.

Kumkanie żabki, klekot bociana, gdakanie kury, szum strumienia, aromat siana, sosen i dymu z ogniska – to wprowadza mnie w błogi nastrój. Spacer po puszczy, zbieranie grzybów, jagód i borówek koi moje nerwy i wprowadza w błogi stan jedności z naturą.

W miarę coraz większego dystansu do Polski i Holandii daje mi sie czasami zaobserwować drobne dziwactwa w tych narodach jak np. holenderski maniakalny przymus wycinania i zbierania kuponów na wszytsko lub figurka buddy w sypialni lub ogródku.

Mieszkasz w Holandii wiele lat, masz tu stałą pracę, mieszkanie, założyłeś rodzinę, dorastają dzieci. Zastanawiasz się nad przyszłością dzieci. Może dochodzisz do wniosku, że nie wrócisz do Polski? Czy warto starać się o holenderskie obywatelstwo? Jakie to daje korzyści i straty?

Pod tym pomnikiem Lenina w Poroninie fotografowali się moi rodzice gdy mnie jeszcze na świecie nie było.