Grypa - fakty znane nauce

sobota, 12 Styczeń, 2019

Wszystko co należy wiedzieć o grypie. Co o niej wie i co udowodniła medycyna. Reszta to nieudowodnione oraz mniej lub bardziej zatwardziałe mity zależne w dużym stopniu o charakteru danego narodu.

Czego się boimy a czego nie?

Najpierw kilka faktów statystycznych. W Holandii umiera rocznie około 150 tys. osób. Ponad połowa z nich jest w wieku powyżej 80 lat, prawie jedna trzecia miała od 65 do 80 lat, reszta, czyli ok. 25 tys. jest młodsza niż 65 lat. Rak pochłania najwięcej ofiar, średnio około 125 dziennie, a następnie choroby sercowo-naczyniowe.
Zwykła sezonowa grypa również zabija. Holenderski Instytut Zdrowia (RIVM) notuje od lat umieralność na grypę. Sezon grypowy 2017/2019 spowodował niemal 10 tys zgonów - więcej niż w innych latach.

Grypa sezonowa

Polaków cechuje wyraźnie przesadny strach przed (każdą) chorobą oraz wyolbrzymianie jej skutków. Także w wypadku grypy lub zaziębienia. Poniższe fakty nie uwzględniają bardzo nielicznych przypadków powikłań które zdarzają się z reguły u starszych i schorowanych ludzi.

Grypa jest chorobą zakaźną układu oddechowego wywołaną wirusem grypy. Najczęstsze objawy to: gorączka, dreszcze, ból głowy, ból mięśni i suchy kaszel.
Wirus grypy oraz nasz własny układ odpornościowy powodują uczucie choroby. Organizm broni się przed wirusem stanem zapalenia wywołującym gorączkę i ból mięśni.
Wirus grypy jest najbardziej aktywny zimą gdyż rozwija się najlepiej w niskich temperaturach i suchym powietrzu. Zimą także ludzie przebywają częściej razem w zamkniętych pomieszczeniach. Wirus roznosi się w powietrzu przy kichaniu, kaszlu i czasami przez kontakt bezpośredni.
Czas rozwoju wirusa grypy w organizmie wynosi od jednego do pięciu dni. Na dzień przed pierwszymi objawami człowiek może zarażać innych. Od momentu objawienia się symptomów grypy człowiek jest źródłem zakażenia przez kolejne trzy do pięciu dni.

Wraz z wiekiem człowieka zmniejsza się częstotliwość zapadania na grypę. Statystycznie człowiek po 30 roku życia zapada na grypę raz na pięć lat.
Jedynym udowodnionym środkiem przeciw grypie jest szczepionka antygrypowa. Po otrzymaniu szczepionki organizm reaguje wytwarzaniem przeciwciał uodparniającym go na wirus grypy. Gdy mimo szczepionki człowiek zachoruje na grypę, przechodzi ją znacznie lżej. Antybiotyki nie mają efektu na wirusy.
Niedawno odkryte przeciwciała przynoszą na przyszłość nadzieję na wytworzenie uniwersalnej szczepionki anty-grypowej na wszystkie typy wirusa grypy.
Gdy w sezonie grypowym ukaże się kilka typów wirusa (jak to miało miejsce na początku 2018 r.) to pechowiec może zachorować na grypę dwa razy w jednym sezonie.
Szczepionka anty-grypowa zalecana jest dla osób od 60 roku życia oraz dzieci i dorosłych z chorobami chronicznymi typu cukrzycy, chorób serca, płuc i nerek oraz zaburzeniami immunologicznymi.
Najczęściej występującymi komplikacjami pogrypowymi jest zapalenie oskrzeli lub płuc. Wirus grypy ściera (rani) wewnętrzną powierzchnię drug oddechowych co daje szansę rozwoju bakterii.
Wielu ludzi myli zaziębienie z grypą. Symptomami zaziębienia są: katar, kichanie, ból gardła i łzawiące oczy. Te symptomy ograniczają się do górnych dróg oddechowych. Grypa wywołuje gorączkę i ból mięśni.

Według szacunków 5 do 10 procent światowej populacji zapada rocznie na grypę. W czasie epidemii ilość zachorowań może dochodzić do 50%. W Holandii, w czasie przeciętnego sezonu grypy, zapada na nią ok. 3% ludności.
Gdy na grypę choruje, w danym kraju, więcej ludzi niż normalnie, mówi się o epidemii. Pandemia jest światową epidemią.
W XX wieku mieliśmy kilka poważnych pandemii. W 1918 roku panowała tzw. hiszpańska grypa, w 1957 grypa azjatycka, w 1968 grypa z Hong-Kongu. W 2009 mieliśmy mniej poważną pandemię grypy typu A(H1N1) zwaną grypą meksykańską.

W wypadku wielu Polaków każde objawy jakiejkolwiek choroby prowadzą do emocjonalizacji skarg emocjonalnych. Strach przemija zazwyczaj tak szybko jak się pojawia, czyli w ciągu tygodnia.

Przeczytaj także: