Holenderski szeregowiec
Holenderskie budownictwo mieszkaniowe jest jak holenderski charakter. Z jednej strony Holender ceni swą indywidualność w domu ale na zewnątrz najchętniej kolektywnie, bez wychylania się.
Na początek były kolonie dla wdów
Źródło szeregowych domków Holandii leży w dziedzińcach (hofjes), jakie budowano w średniowiecznych miastach, zwykle dla seniorów, wdów, zakonnic (np. beginaż, begijnhof). Budowano rzędy równych i małych domów wokół dziedzińca, gdzie mieszkali głównie ludzie samotni (tylko mężczyźni lub tylko kobiety).
W XIX wieku domy szeregowe budowano także w nowych dzielnicach robotniczych, często w pobliżu fabryk. Był to tani i wydajny sposób na umieszczenie robotników w pobliżu fabryki [zobacz dzielnica Philipsa >>> ]
W XX wieku coraz więcej domów szeregowych powstawało na nowych osiedlach, częściowo w formie osiedli ogrodowych. W ten sposób powstały liczne domy w zabudowie szeregowej, zarówno w miastach, jak i na wsiach.
W okresie po II wojnie światowej na nowych osiedlach, powstawały mieszkania w zwartej, niskiej zabudowie szeregowej i mieszkania w blokach. W tym okresie domy szeregowe były również często budowane jako bliźniaki. Rząd stymulował budowę serii równych domów szeregowych, aby sprostać szybko rosnącemu zapotrzebowaniu na własny domek z ogródkiem.
- 42% Holendrów mieszka w domkach szeregowych.
- 13% w domach wolnostojących.
- 9% w bliźniakach
- 35% w apartamentach
Przeciętny domek do wynajęcia ma powierzchnię ok. 75 m2 i czynsz kosztuje 700 euro.
Przeciętny dom własnościowy ma powierzchnię 104 m2 i spłata kredytu hipotecznego wynosi 1100 euro.
Przeczytaj także: