Obrona przed orkanem
Tam gdzie kończy się skala sztormów Beauforta, tam zaczyna się skala huraganów. Nowy Orlean przeszedł test sprawności holenderskiego systemu obrony przed huraganami.
Luizjana jak Holandia
Orkan Ida był pierwszym testem zapór wodnych jakie zbudowała holenderska firma Arcadis w Nowym Orleanie po 2005 r. gdy potężny orkan Katrina zniszczył miasto, zabijając 1800 mieszkańców. Straty materialne wyniosły wówczas 170 mld dolarów. Po tej katastrofie Amerykanie poprosili Arcadis o opracowanie planu ochrony Nowego Orleanu z kompletnie nowym systemem wałów, betonowych zapór, śluz łącznie z największą przepompownią wody w świecie pod nazwą Hurricane & Storm Damage Risk Reduction System (HSDRRS). Całość prac w delcie Missisipi kosztowała 14,5 mld dolarów. Orkan Ida z końca sierpnia 2021 r. jest pierwszym sprawdzianem efektywności nowego systemu obrony przed wzburzonym morzem. HSDRRS zaprojektowano aby wytrzymał napór wody zdarzający się statystycznie raz na sto lat.
Do tego typu inżynierii wodnej, na całym świecie, zapraszane są holenderskiej firmy, które są wyjątkowo wyspecjalizowane w ochronie lądu przed powodzią. Holendrzy mają już 1200 lat doświadczenie w walce z morzem, a ściślej w walce z wysokim stanem wód rzek oraz - potęgowanych z przypływem - sztormów na morzu.
Holendrzy są mistrzami w budownictwie wodnym ale i... konserwacji.
Co w Holandii każdego turystę uderza w oczy, to jest doskonały stan starych budowli. Setki drewnianych wiatraków liczących 300 lat nadal pracuje i wyglądają jak nowe, podobnie 400-letnie kamienice i 600-letnie zamki. Także zapory wodne muszą być stale konserwowane i regularnie poprawiane lub wzmacniane. Według dyrektora Arcadis, Amerykanie są znakomitymi budowniczymi ale konserwacja istniejących obiektów jest na znacznie niższym poziomie. Tymczasem w Holandii jedna tylko zapora Maeslantkering (droga wodna do portu w Rotterdamie) zatrudnia 22 ludzi wyłącznie zajętych konserwacją tej budowli. Zaporę podobną do Maeslantkering projektuje firma Arcadis na rzece Hudson w Nowym Jorku.
Missisipi
Rzeka Missisipi jest największą rzeką Stanów Zjednoczonych uchodzącą na południu do Zatoki Meksykańskiej. Orkany lub huragany tego typu jak Katrina (2005) i Ida (2021) wchodzą na ląd w Luizjanie od strony Zatoki Meksykańskiej. Siła wiatru huraganów 4 i 5 kategorii, ponad 200 km/h, napędza olbrzymie ilości wody w deltę Missisipi. Woda z morza i rzeki musi się spiętrzać i gdzieś znaleźć ujście.
| Kategoria | Szybkość wiatru w km/h |
Skutki huraganu |
|---|---|---|
| 1 | 119-153 | Bardzo silne wiatry mogą powodować szkody na domach, łamać gałęzie i przewracać drzewa, awarie napowietrznych linii energetycznych. |
| 2 | 154-177 | Niebezpieczne wiatry powodują rozległe szkody na budynkach, dachach, wyrwane drzewa blokują drogi, ewarie sieci elektrycznej. |
| 3 | 178-208 | Niszczące uszkodzenia, także na solidnych budynkach, wyrwane drzewa blokują drogi, ewarie sieci elektrycznej i wodociągowej. |
| 4 | 209-251 | Katastrofalne szkody: wiele obszarów nie będzie nadawała się do zamieszkania przez tygodnie lub nawet miesiące. |
| 5 | od 252 | Katastrofalne zniszczenia: całkowite zniszczenia domów, wiele obszarów nie będzie nadawała się do zamieszkania przez tygodnie lub nawet miesiące. |
| Tam gdzie kończy się skala Beauforta - od zera (bezwietrznie) do 12 stopni gdy wiatr osiąga szybkość powyżej 117 km/h - tam zaczyna się powyższa skala orkanów. |
Orkan Ida okazał się mniej straszny niż jak media zapowiadały. Największą szkodą były awarie sieci elektrycznej i przez kilka dni brak elektryczności w mieście co jest tym bardziej dokuczliwe w mieście z tropikalnymi upałami i brakiem klimatyzacji po orkanie.
Przeczytaj także: