Poniżej kolejny artykuł pana Peter’a Louter z cyklu o Polsce oczami Holendra. Myślę, że warto czasami odwrócić sytuację i spojrzeć samemu w lustro. Jak my widzimy inne narody ale też jak oni widzą nas?
Wrócić czy zostać? To jest dylemat Polaka za Zachodzie. Szczególnie na jesieni, gdy zbliża się okres świąt niejednemu emigrantowi ckni się za Polską. Polski emigrant zawsze tęsknił za Polską i zawsze znajdował sobie dosyć powodów aby nie wrócić.
Tytuł zaczerpnięty z dialogu filmu "sami swoi" bo mało co może człowiekowi tak zaszargać życie jak sąsiedzka kłótnia. A Polak sąsiada nienawidzi a szanuje tych co ich nie zna, z daleka.
Poniżej zamieszczam artykuł pana Peter'a Louter z rozpoczętego na Wiatraku cyklu o Polsce oczami Holendra. Myślę, że warto czasami odwrócić sytuację i spojrzeć samemu w lustro. Jak my widzimy inne narody i jak oni widzą nas?
Jak Holandia dług i szeroka niemal codziennie odbywają się gdzieś w tym kraju pchle targi, targi staroci, bazary i uliczne wyprzedaże ("wystawki") rzeczy używanych.
Ponadnarodowe super-koncerny jak brytyjski Tesco, francuski Carrefour i amerykański Wal-Mart maja kontrolę nad zawartością naszych śpiżarni i lodówek.
Moje trzy osobiste doświadczenia ze świeżą żywnością z ostatnich dwóch lat: jabłuszko, serek i parówki.
Przemysł spożywczy i biura reklamowe zatrudniają wielu specjalistów od marketingu, psychologów znających nasze dusze i nasze słabostki. Wiedzą o nas więcej niż nam się zdaje. Naszą słabostką jest nasze zdrowie. Żyć długo i szczęśliwie a do tego jeść same zdrowe pyszności. Proszę bardzo; przemysł spożywczy odpowiada zapotrzebowaniu. Używa do tego modnych słów, słów-zaklęć, magicznych słów którym wierzymy bo nie mamy alternatywy.
Wiele butelek i innych twardych opakowań z przezroczystego tworzywa wykonane są z tworzyw sztucznych zwanych fachowo poliwęglanami (hol.: policarbonaat). To tworzywo jest powszechnie używane do produkcji twardych, przeźroczystych opakowań jak np,: różne pojemniki, butelki mleka, buteleczki dla noworodków i inne twarde opakowania produktów spożywczych jak wędliny i sery.
Tym artykułem zaczynam 8-częściową serię na ten temat ZDROWA ŻYWNOŚĆ. Od tego chwytu reklamowego nie mamy już ucieczki. To słowo prześladuje mnie już od lat. Wolałbym hasło ZDROWY ROZSĄDEK ale na zdrowym rozsądku nie da się widocznie zarobić tyle co na "zdrowej żywności".
Polska ma wielowiekową historię kontaktów z Holandią. Kontakty miały głównie cel handlowy i były raczej jednostronne. Ba! Powiedziałbym nawet, ze do dziś się niewiele zmieniło w charakterze tych kontaktów.
Tak jak w Holandii służył polski admirał Krzysztof Arciszewski tak w służbie polskiego króla Zygmunta III Wazy służył holenderski admirał Arend Dickmann.
Wielki francuski pisarz i filozof oświecenia Voltaire (1694-1778) tak pisał o Holendrach:
Holandia ma reputację kraju narkotyków i narkomanów. To nie ma pokrycia w faktach. Tą reputację zawdzięcza ten kraj swojej unikalnej w świecie polityce tolerowania narkotyków.
Poniższy tekst może być zbyt szokującym dla milionowych rzesz wielbicieli i adoratorów samochodów. Bo przecież wiadomo, że kto smaruje - ten jedzie! Im droższy olej tym lepiej... ale czy na pewno?
W czwartek, 19 czerwca 2008 odbędzie się w Hadze drugi Polentop (polski szczyt) w Hadze. Na tym "szczycie" naradzać się będzie holenderski rząd i gminy nad "polskim problemem" w Holandii.
Generacje holenderskich dzieci wychowują się na maśle orzechowym. Poza Stanami Zjednoczonymi tylko w Holandii jest ono aż tak popularne na kanapki i do sosów.
W kwietniu 2008 r. angielska BBC nadała reportaż o Polakach na wyspach brytyjskich. Sytuacja na wyspach jest niemal identyczna jak w Holandii. Polaków jest tam bardzo dużo i są na trwałe obecni w brytyjskim krajobrazie.
Większość współczesnych milionerów mieszka w dzielnicach klasy średniej, pracuje na pełen etat i zwraca uwagę na promocje w supermarketach. Co ich motywuje to nie chęć posiadania dóbr materialnych lecz posiadania środków finansowych koniecznych aby uzyskać wolność, wolność wyborów.
Chociaż poniższe spostrzeżenia pochodzą od pilotki wycieczek z branży turystycznej są jednak dość uniwersalne dla naszego narodu za granicą i tak samo tyczą się polskiego turysty pod piramidami jak i emigranta idącego ulicą w Hadze. Godnym uwagi jest także to jak często wiele z tych wad przypisujemy narodom nas goszczącym. Rodacy mieszkający we Francji, Austrii, USA czy Szkocji tak samo narzekają na ICH skąpstwo, brak kultury, złe zachowanie, ubieranie i ogólny brak manier i smaku.