Pogańska jemioła odpędzała złe duchy
Tradycje wnoszenia jemioły do domu w okresie Bożego Narodzenia sięgają wiele tysięcy lat wstecz. Wygląda na to, że jemiole w wielu europejskich kulturach już od pogańskich czasów przypisywano właściwości odstraszające złe duchy i przynoszące płodność.
Jemioła po holendersku nazywa się maretak choć dzisiaj używa się także modniejszego angielskiego słowa mistletoe.
MARETAK: „tak” znaczy gałąź a „mare” znamy także w języku polskim jako mara czyli duch, demon, zmora. Mara jest także złym duchem w hinduizmie i buddyzmie.
- Jemioła to także ziele czarownic.
- Jemiołę wieszało się niegdyś pod strzechą dla ozdoby w nowy rok.
- Kto stanął pod jemiołą mógł dostać całusa.
- Dla plemion Celtyckich i Germańskich jemioła była świętą rośliną płodności, romansu i witalności.
- Jemiołę zawieszano także w stajniach i oborach aby odpędzić złe duchy a także zapewnić płodność krów.
- Owoce jemioły mają lepką zawartość i od łacińskiej nazwy jemioły: viscum album pochodzi holenderskie słowo „viscositeit” czyli wiskoza lub lepkość (pomiar lepkości cieczy).
Jemioła jest pół-pasożytem, tzn. część składników odżywczych czerpie z drzewa na którym rośnie. Białe jagody jemioły jedzą ptaki i wraz z odchodami rozsiewają je po innych drzewach.
Jemioła nie jest rośliną rodzimą w Holandii i występuje tu rzadko, jest nawet pod ochroną. Występuje w Limburgii ale chętniej rośnie w głębi kontynentu europejskiego, głównie na topolach.