Kiedy jesteś Polakiem? - czyli polscy laureaci nagrody Nobla
Polacy wypierają się antysemityzmu jak żaba błota. Dlaczego Polacy Żydów nie lubią to już inny temat. Rozumiem źródła tej wrogości z korzeniami sprzed wieków, ale jej nie można akceptować w XXI wieku. Do Żydów przyznajemy się jedynie gdy liczymy "nasze" ofiary II Wojny Światowej. Gdy liczymy noblistów - jakoś nam wypadają z listy.
Lwia część polskich noblistów nie urodziła się w Polsce, gdyż taki kraj nie istniał na mapie Europy. Gdy więc będziemy liczyć laureatów Nobla urodzonych na historycznie polskich ziemiach - choć i to już jest pojęcie dyskusyjne - doliczymy się ich więcej niż chcielibyśmy wiedzieć. Dlatego niektóre z tych nazwisk przypisywane są także do Rosji, Ukrainy lub Białorusi. Gdyby Nagrody Nobla istniały zawsze to Kopernik i Mickiewicz też by je otrzymali, jako Polacy niewątpliwie. Czy może jednak nie?
17 Laureatów Nagrody Nobla urodzonych na polskich ziemiach (lista może być dłuższa)
1903 Maria Skłodowska-Curie (ur. w 1867 w Warszawie - ówczesnym zaborze rosyjskim) – fizyczka, chemiczka, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla (drugi raz w roku 1911)
1905 Henryk Sienkiewicz (ur. w 1846 w Woli Okrzejskiej [między Lublinem i Warszawą] w ówczesnym zaborze rosyjskim) – nowelista, powieściopisarz i publicysta; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.
1907 Albert Michelson (ur. w 1852 w Strzelnie [pod Gnieznem] w ówczesnym zaborze pruskim) - fizyk z rodziny żydowskiego kupca, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki za konstrukcję interferometru (urządzenia do niezwykle precyzyjnych pomiarów optycznych) oraz pomiary metrologiczne przeprowadzone przy użyciu skonstruowanych urządzeń.
1924 Władysław Reymont (ur. w 1867 w Kobielach Wielkich [pod Częstochową] w ówczesnym zaborze rosyjskim) – pisarz, prozaik i nowelista. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową epopeję chłopską "Chłopi".
1944 Isidor Rabi (ur. w 1898 w Rymanowie koło Krosna w ówczesnym zaborze austriackim) – laureat Nagrody Nobla za metodę rezonansową obserwacji własności magnetycznych jąder atomowych.
1950 Tadeusz Reichstein (ur. w 1897 we Włocławku) – biochemik. W 1933 roku zsyntetyzował kwas askorbinowy (witamina C). Za prace dotyczące chemicznej struktury i biologicznego działania hormonów kory nadnercza otrzymał Nagrodę Nobla.
1977 Andrzej Schally (ur. w 1926 w Wilnie) - syn generała Wojska Polskiego, szefa gabinetu prezydenta Mościckiego. Biochemik i lekarz otrzymał Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie zjawiska wydzielania hormonów w podwzgórzu mózgu oraz badanie ich budowy i czynności, co zapoczątkowało neuroendokrynologię.
1978 Isaac Bashevis Singer (ur. w 1902 w Leoncinie pod Warszawą w ówczesnym zaborze rosyjskim) – pisarz żydowski tworzący głównie w języku jidysz, dziennikarz. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. W Polsce najbardziej znany jest jego "Sztukmistrz z Lublina".
1978 Menachem Begin i (ur. w 1913 w Brześciu nad Bugiem [jako Mieczysław Biegun], ówczesnym zaborze rosyjskim) – ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, był żołnierzem w armii gen. Andersa, działacz syjonistyczny, premier Izraela w latach 1977–1983, laureat Pokojowej Nagrody Nobla (razem z Mohamedem Anwarem Al-Sadatem).
1980 Czesław Miłosz (ur. w 1911 w Szetejniach za Kownem, w ówczesnym zaborze rosyjskim) – prawnik i dyplomata, poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz otrzymał literacką nagrodę Nobla za całokształt twórczości.
1981 Roald Hoffmann (ur. w 1937 w Złoczowie za Lwowem) – otrzymał nagrodę w dziedzinie chemii za jego badania dotyczące przebiegu reakcji chemicznych.
1983 Lech Wałęsa (ur. w 1943 w Popowie koło Płocka) – polityk i działacz związkowy. Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący „Solidarności”, opozycjonista w okresie PRL. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990–1995, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.
1992 Jerzy Charpak (ur. w 1924 w Dąbrowicy, niedaleko Równego) – fizyk który w 1959 roku rozpoczął pracę w genewskim instytucie CERN, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1992 roku za wkład w dziedzinie opracowania detektorów cząstek.
1994 Szimon Peres i (ur. w 1923 w Wiszniewie koło Mińska [jako Szymon Perski]) – izraelski polityk, prezydent Izraela. W 1994 został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, razem z Icchakiem Rabinem i Jasirem Arafatem. Został wyróżniony za rozmowy pokojowe, które prowadził jako izraelski minister spraw zagranicznych, których skutkiem były tzw. porozumienia z Oslo.
1995 Józef Rotblat (ur. w 1908 w Warszawie) – fizyk i radiobiolog, współzałożyciel i lider pacyfistycznego ruchu naukowców Pugwash, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.
1996 Wisława Szymborska (ur. w folwarku Prowent w Kurniku pod Poznaniem) – poetka, eseistka, krytyk literacki, tłumaczka, felietonistka; laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
2007 Leonid Hurwicz (ur. w 1917 w Moskwie) - pochodził z rodziny polskich Żydów, która ewakuowana z Królestwa Polskiego w czasie I wojny światowej schroniła się na krótko w Moskwie. Na początku 1919 wraz z rodziną powrócił do Warszawy. W 1938 ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii za konstrukcję mechanizmów (zwaną także teorią odwrotnej gry).
Żydowski geniusz
Patrząc na statystyki nie da się zaprzeczyć, że naród żydowski ma talent i to niemal we wszystkich dziedzinach sztuki i nauki. Nagroda Nobla przyznana jest od 1901 roku i dotychczas Nagrody Nobla przyznano ponad 850 osobom. Aż 20% wszystkich nagród otrzymali Żydzi. Jednocześnie Żydzi stanowią tylko 0,2% ludności świata.
Procentowo, Żydzi zdobyli Nagrody Nobla:
41% w dziedzinie ekonomii,
28% medycyny,
26% fizyki,
19% chemii,
13% literatury
9% nagród pokojowych.
Najstarszym laureatem był Leonid Hurwicz w wieku 90 lat. I to był także Polak, jeśli zakładamy, że za Polaków uważamy nie przymierzając Chopina lub Kopernika.
Mądry chłop po szkodzie
Światowa historia Żydów jeszcze raz udowadnia, że człowiek działający w niesprzyjających, nieprzyjaznych warunkach osiąga lepsze rezultaty. Od tysiącleci naród żydowski był przeganiany, gnębiony i prześladowany. W całej średniowiecznej Europie Żydzi nie mieli równych praw z obywatelami danych państw. Żydom z reguły nie wolno było uprawiać roli i trudnić się wieloma zawodami. Arystokracja i elity nie chciały "brudzić swych rąk" pieniędzmi więc rachunkowość chętnie zlecano Żydom. Cechy rzemieślnicze nie dopuszczały ich do pracy. Więc gdy Żyd nie mógł być murarzem to zostawał szlifierzem diamentów. Gdy nie mógł kupić ziemi stawał się objazdowym handlarzem. Efekt dzisiaj jest jaki każdy widzi. Ten naród rozwinął w sobie olbrzymie talenty bankowe i handlowe, nie mówiąc już o monopolu diamentowym. Dopiero w XIX wieku europejczycy spostrzegli, że sami siebie wyrolowali. Czas zagrał na korzyść niechcianych.
Nasza wrodzona nienawiść do Żydów powoduje, że nie możemy być dumni z wielkich ludzi żydowskiego pochodzenia, tak jak Rosjanie są dumni są z Chagalla, Rubinsteina, Pasternaka i Strugackich. Szkoda. Szkoda dla Polski. Potwierdzamy tym zawsze przed światem, co świat od dawna podejrzewa.