Pierwszy kontakt Polaka z holenderską służbą zdrowia ujawnia jak duże są różnice kulturowe między tymi narodami. Polska służba zdrowia po 45 latach komunizmu stała się także proletariacka, "lekarz stał w służbie robotnika" - status doktora był równy robotnikowi.

W lekarz POZ zwany jest w Holandii lekarzem domowym (huisarts) ponieważ dawno, dawno temu przychodził on rzeczywiście do domu chorego. Nazwa jest już dawno nieaktualna, bo jeśli dzisiaj huisarts przychodzi do ciebie do domu to znak, że śmieć jest blisko. 

Holendrzy mają zdecydowanie inne podejście do zdrowia i jego ochrony niż czego my jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce. Typowe polskie pogaduszki o chorobach, zdrowotne troski i granicząca z hipochondrią miłość do leków jest przez holenderskich lekarzy nie rozumiana.

Holandię zamieszkuje wiele narodów pochodzących z Azji i Afryki. W ich środowiskach funkcjonuje wielu szamanów, znachorów i czarowników. Ale także przeciętny, zdawałoby się rozsądny i praktyczny Holender miewa czasem słabość do cudownych uzdrowicieli i alternatywnych cudownych leków.

Holenderska służba zdrowia jest odzwierciedleniem natury samych Holendrów: funkcjonuje sprawnie i skutecznie ale pragmatycznie, bez ceregieli i rozczulania się - tak aby leczenie nie kosztowało więcej niż jest to konieczne. Lekarze wiedzą, że na wiele chorób nie ma cudownych środków i większość dolegliwości przechodzi po kilku dniach z tabletkami czy bez. Tego polscy pacjenci w Holandii nie akceptują.

Jak jest ze zdrowiem holenderskiego społeczeństwa? Jaki jest stan holenderskiej służby zdrowia? Czy google i fora internetowe nie zawładnęły umysłami łatwowiernych i naiwnych?

Od stycznia 2006 roku obowiązuje w Holandii nowe "Prawo Ubezpieczeń Zdrowotnych" tzw. Zorgverzekeringswet które wprowadza sprywatyzowane obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne dla wszystkich mieszkańców Holandii. Cudzoziemcy winni ubezpieczyć się w terminie najpóźniej do czterech miesięcy od daty meldunku w urzędzie miejskim.