Pogańska jemioła odpędzała złe duchy

Tradycje wnoszenia jemioły do domu w okresie Bożego Narodzenia sięgają wiele tysięcy lat wstecz. Wygląda na to, że jemiole w wielu europejskich kulturach już od pogańskich czasów przypisywano właściwości odstraszające złe duchy i przynoszące płodność.

jemioła

Jemioła po holendersku nazywa się maretak choć dzisiaj używa się także modniejszego  angielskiego słowa mistletoe.

MARETAK:tak” znaczy gałąź a „mare” znamy także w języku polskim jako mara czyli duch, demon, zmora. Mara jest także złym duchem w hinduizmie i buddyzmie.

  • Jemioła to także ziele czarownic.
  • Jemiołę wieszało się niegdyś pod strzechą dla ozdoby w nowy rok.
  • Kto stanął pod jemiołą mógł dostać całusa.
  • Dla plemion Celtyckich i Germańskich jemioła była świętą rośliną płodności, romansu i witalności. 
  • Jemiołę zawieszano także w stajniach i oborach aby odpędzić złe duchy a także zapewnić płodność krów.
  • Owoce jemioły mają lepką zawartość i od łacińskiej nazwy jemioły: viscum album pochodzi holenderskie słowo „viscositeit” czyli wiskoza lub lepkość (pomiar lepkości cieczy).
jemioła jako pasożyt na drzewie
Jemioła jako pasożyt rośnie na drzewie. Ptaki zjadają jej owoce i w ten sposób nasiona roznoszą się po drzewach.

Jemioła jest pół-pasożytem, tzn. część składników odżywczych czerpie z drzewa na którym rośnie. Białe jagody jemioły jedzą ptaki i wraz z odchodami rozsiewają je po innych drzewach.

Jemioła nie jest rośliną rodzimą w Holandii i występuje tu rzadko, jest nawet pod ochroną. Występuje w Limburgii ale chętniej rośnie w głębi kontynentu europejskiego, głównie na topolach.