Pracujące matki – obalamy mity
Mit, z greckiego mythos – "myśl, zamysł, opowieść, baśń" – opowieść o otaczającym ludzkość świecie, opisująca historię zjawisk paranormalnych, demonów, legendarnych bohaterów oraz historię stworzenia świata i człowieka. Mit próbuje wyjaśnić odwieczne zagadnienia dotyczące ludzkiego bytu. Pracująca matka obala mity.
Mit 1: ciągłe lawirowanie pomiędzy dziećmi i pracą
Przepracowana, zestresowana, przeciążona obowiązkami i ciągle zabiegana – to obraz pracującej matki. Dziwi cię, że są matki, które chcą w ten sposób żyć. Ale poznaj fakty. W zeszłym roku pani Cheryl Buehler z Uniwersytetu Północnej Karoliny opublikowała rezultaty badania, które przeprowadziła wśród 1364 matek. Pięć lat obserwacji ich życia i doświadczeń doprowadziły ją do następującej konkluzji: pracujące matki są szczęśliwsze od niepracujących. A te, które pracowały w niepełnym wymiarze godzin (mniej niż 40 tygodniowo) wyszły w tym badaniu najkorzystniej. Okazuje się, że zdolności zdobywane w pracy są przenoszone i wykorzystywane w domu, a to potęguje dodatkowo poczucie zadowolenia.
Przenieśmy się do Europy. W 2007 roku Ellen van Steenbergen na Uniwersytecie w Leiden opublikowała pracę na temat kombinacji praca-dzieci. Zmienność i różnorodność codziennych zajęć dostarcza kobietom energii, a istnienie tych dwóch „światów” działa na nie wzbogacająco. Jedynie 7% matek uważa tę kombinację za złą. Uderzające jest, że im kobiety więcej pracowały tym pozytywniej odbierały kombinację praca-dzieci. Nie dziwi więc fakt, iż burn-out występuje najczęściej u bezdzietnych trzydziestolatków. Dzieci doskonale dbają o to byśmy w domu zapomnieli o pracy. Joga, medytacja czy psychoterapeuta nie będą nam potrzebne.
Mit 2: pracująca matka to zła matka
Praca kobiety odbywa się zawsze kosztem wychowania jej dzieci. Tak myślał też holenderski minister Ronald Plasterk, wystosowując apel do matek, by znów zaczęły wychowywać swoje dzieci, bo to zostało przez nie w ostatnim czasie zaniedbane! Dane Sociaal Cultureel Planbureau wskazują na coś zupełnie innego. W latach 1980 – 2005 widać systematyczny wzrost ilości przepracowanych przez kobiety godzin i jednocześnie wzrost ilości godzin przeznaczonych na wychowanie dzieci! Niepracujące matki przeznaczają niewiele więcej godzin na wychowanie swoich dzieci. Więcej godzin przeznaczają natomiast na obowiązki domowe (sprzątanie, pranie, etc.). Kobiety na etatach pozytywniej odbierają też aspekty wychowania, a im są bardziej wykształcone, tym więcej uwagi przeznaczają na aktywne spędzanie wspólnego czasu. Postrzegają to jako inwestycję w jego przyszłość.
Mit 3: pracująca matka to zły pracownik
Zawsze spóźniona, zawsze na czas kończy pracę, bo trzeba zdążyć odebrać dzieci z przedszkola. No i jeszcze te powtarzające się zwolnienia, bo dzieci chore. Pracująca matka cieszy się często złą opinią wśród pracodawców, podczas gdy w rzeczywistości świetnie sobie radzi z planowaniem, skutecznym działaniem, negocjacjami, etc. Tak naprawdę nie istnieje żadne badanie, które dowodziło by iż pracujące matki są gorszymi pracownikami. Tak samo jak swoi bezdzietni koledzy musi wypracować określone dzienne/tygodniowe normy, lub zdążyć na czas z projektem. Zmieńmy więc sposób myślenia!
Mit 4: pracująca matka nie udziela się w szkole swoich dzieci
Temat newralgiczny jak i powyższe, a może nawet bardziej. Wiąże się z socjalnymi kontaktami z matkami kolegów twojego dziecka. Wśród nich zawsze znajdą się takie, które kompensują swoje niezrealizowane ambicje fanatycznie udzielając się w życiu szkolnym swojego dziecka, oczekując tego samego od innych matek. Jak wykazują badania 75% rodziców wciąż udziela się w szkole, co jest od dawna ugruntowane w tradycji holenderskiej. Spada jednak ilość godzin przepracowanych na rzecz szkoły: 700 godzin /rok/szkole (było 1100 godzin/rok/szkole!). I tak w ten oto sposób będziesz albo matka do czytania, do kontroli włosów na obecność insektów, matką szoferem lub wyznaczą cię do pieczenia naleśników. Ale te na szczęście można kupić gotowe w sklepie!
Magdalena Łowicka
Holandia
Marzec 2014
Przeczytaj także: