Jacob Backer
XVII-wieczna renesansowa Holandia słynęła z wyśmienitych malarzy których dumnie reprezentuje mistrz Rembrandt. Ale przed nim i po nim kształciły się pokolenia wspaniałych niderlandzkich malarzy. Popyt na obrazy był ogromny tak jak ogromna byłą ilość bogatych mieszczan poszukujących atrybutów bogactwa; chińskiej porcelany, obrazów, gobelinów i perskich dywanów.
Dopiero około dwieście lat później, w XIX wieku, powstał zawód krytyka sztuki i ci to krytycy odkrywać zaczęli utalentowanych malarzy. Sława Robrandta i Rubensa zapoczątkowana została właśnie w XIX wieku, gdy europejski nacjonalizm potrzebował symboli. Wówczas to budowano w Belgii pomniki Rubensa, w Holandii Rembrandta a w Polsce Mickiewicza. Krytycy sztuki i duma narodowa kształtowała smak publiki i decydowała który malarz zyskał sławę.
W czasach Rembrandta w Amsterdamie tworzył jego wówczas wielki konkurent Jacob Backer (1608-1651) pochodzący z fryzyjskiego Harlingen. Jacob Backer był słynnym i wpływowym malarzem niderlandzkiego Złotego Wieku. Malował za sutą zapłatą portrety najbogatszych mieszczan Amsterdamu.
W latach 1640 był Jacob Backer ceniony co najmniej na równi z Rembrandtem. Należał do malarskiej elity Amsterdamu zwanym przez mieszczan "Wielkim Backerem", "wyśmienitym" i "innowacyjnym" malarzem. Miał własny styl, odmienny od Rembrandta. Był specjalistą portretów; umiał uchwycić charakter portretowanych, ich wyraz oczu. Jego obrazy wiszą w muzeach całego świata także w haskim Mauritshuis i amsterdamskim Muzeum Narodowym - Rijksmuseum.
Z wiekiem jego malarstwo popadło jednak w zapomnienie i krytycy sztuki nie wiedząc czemu pominęli Backera w kanonie holenderskiej sztuki malarskiej. Dopiero współcześnie został odkryty na nowo.